Zuidelijke mozaïek was een opdracht die bestond uit 3 ingrepen: het aanleggen van een fietsverbinding, een inbreiding en een publieke ruimte.

Hiervoor werden de ambities van de stad bestudeerd; Gent als lobbenstad, Gent als autovrije (fiets-) stad en Gent aan het water. De combinatie van deze drie ambities vormt de visie waarop de verdere uitwerking van de oefening wordt gebaseerd. Hierbij is het van vitaal belang dat er een sterk netwerk opgebouwd wordt van deze blauw-groene structuren gecombineerd met trage verbindingen. Dit netwerk bestaat uit een groene ring rond Gent die de drie groene longen verbindt en versterkt en van waaruit verschillende groene vingers vertrekken die tot diep in het stedelijk weefsel doordringen. Daarboven dient dit netwerk te fungeren als een drager van functies zoals scholen, groenzones, openbare voorziening, . . . De ambitie is desgevolg het creëren van een fietspad als groene connectieve drager.

Als testcase wordt één van deze groene connectieve dragers uitgewerkt. Deze verbindt het Maaltepark met het centrum via de ‘De Pintelaan’ en ‘Muinkschelde’. Hierbij dient Barcelona als voorbeeldcase, daar realiseerden ze een netwerk voor fietsers dat losgekoppeld werd van het verkeer, wat de veiligste, aangenaamste en duurzaamste situatie oplevert voor de fietser. Deze methode wordt geprojecteerd op Gent ‘De Pintelaan’ waarbij via materialisatie en voorrangsregels connectie gemaakt wordt met de naastliggende aanwezige en de nog in te voegen functies.

Bij het ontwerp van het fietspad wordt al snel duidelijk dat een stuk terrein van het Universitair Ziekenhuis Gent zich uitstekend leent om er zowel de publieke ruimte als de inbreiding te lokaliseren. Momenteel fungeert deze ruimte als groenzone dat door circulatie assen en parkings versneden wordt waardoor die weinig meerwaarde biedt en geen connectie met de buurt maakt.
Het masterplan van het UZ verplaatst de in- en uitgang van het ziekenhuis waardoor de ‘De Pintelaan’ sterk ontlast wordt en er ruimte vrijkomt om een groen fietspad te realiseren. Tevens verdwijnt de parking en de circulatie assen waardoor een inbreiding en de creatie van een kwalitatieve publieke ruimte mogelijk wordt.
Door de inplanting van de inbreiding wordt het continue straatbeeld hersteld. Vervolgens wordt deze inbreiding ontdubbeld om een stadsblok te creëren met een tussenruimte op correcte schaal. Tussen dit stadsblok en het UZ wordt een centraal park voorzien dat gelinkt is aan het fietspad, de inbreiding, de buurt en het UZ. Het park wordt ingedeeld in verschillende kamers om geborgenheid te garanderen, zo voorziet het een bufferzone aan de kant van het UZ dat naast dichtere begroeiing en kijkgroen een revalidatieparcours voorziet.