In de bachelorproef werd gevraagd om vanuit een visie op het stedelijk wonen een volledig woningblok te herbouwen. Het woningblok lag gesitueerd achter de Sint-Jan Baptistkerk te Sint-Jans-Molenbeek. Een gemeente ten westen van Brussel waarbij het kanaal als grens tussen de twee fungeert. Hierbij diende gereflecteerd te worden over het kanaal als grens en het potentieel om breuken en verbindingen te creëren alsook over de overgang van stadskern naar perifere wijken.

Vanuit de gedachte dat het kanaal als grens tussen Brussel en Molenbeek fungeert, wordt geopteerd om deze mentaal en functioneel op te heffen door een aantrekkingspool over het kanaal te creëren in plaats dan de grens op zich, ter plaatse, te doorbreken. Nu is er een grote beweging van Molenbeek naar Brussel, dit door de functies die Brussel bezit. In de omgekeerde richting is er minder beweging, daar Molenbeek slechts weinig aantrekkingspolen bevat. Door een nieuwe functie in Molenbeek te plaatsen waar Brussel nood aan heeft, ontstaat er een evenwichtere wisselwerking en wordt de grens doorbroken.

Deze attractieve functie voor Brussel bestaat uit een groene as waar recreatieve functies en collectief/groepswonen aan gekoppeld worden. Belangrijk hierbij is dat deze as geen geïsoleerde as is maar deel uitmaakt van een grotere groene as langsheen het kanaal, als deel van een groene ring rondom Brussel of als deel van beide.

Door de bestaande groene eilanden in het weefsel van Molenbeek te verbinden wordt een groene as gecreëerd. Deze verbindt naast groen ook verschillende pleinen en functies, vult de sportinfrastructuur verder aan en nodigt uit tot collectief gebruik.
Het woonblok dat herbouwd dient te worden ligt langsheen deze groene as. Er wordt gekozen om het bouwblok niet op de conventionele manier op te bouwen maar om een collectief/groepswoning project op te richten. Door de bestaande bouwhoogte van 2 à 3 bouwlagen te verhogen naar 5, wat de omliggende bebouwing toelaat, kan men denser wonen waarbij ruimte vrijkomt voor de groene as.

De inplanting van het gebouw is gebaseerd op een optimale oriëntatie ten opzichte van de zon waarbij de zichten en perspectieven van de bestaande straten gerespecteerd worden. De ruimte die gespaard wordt door denser te bouwen wordt niet enkel geschonken aan de realisatie van de groene as. Er wordt namelijk ook een semipublieke ruimte gerealiseerd voor de bewoners. Deze ruimte krijgt zijn semipubliek karakter door: de positionering van de verschillende gebouwen, de afwezigheid van sterke circulatieve verbindingen (doorgangswegen), de collectieve functies en het maaiveld dat 1 meter hoger ligt dan het omliggende maaiveld. Dit laatste wordt tot stand gebracht door een half verzonken parking. Deze parking zorgt er tevens voor dat de auto uit het straatbeeld verdwijnt en er bijgevolg ruimte vrijkomt voor de trage weggebruiker. Naast een collectieve, semipublieke buitenruimte, wordt ook gezorgd voor een polyvalente collectieve binnenruimte waarvan iedere bewoner gebruik kan maken.

Bij het ontwerp van de woningen wordt er naast een goede opdeling gestreefd om elke woning een private buitenruimte te geven, hierbij worden de terrassen zo gepositioneerd dat er geen inkijk door buren mogelijk is.